Inhoud
Inleiding
In mijn artikel Schietpartij V.S.: wat zit er achter? verwees ik al even naar de film ‘Possessor’ (2020), voor wie een goed beeld wil krijgen van hoe het verschijnsel van “overgenomen mensen” globaal werkt. In dit artikel wil ik dan ook mijn gedachten laten gaan over deze film van Brandon Cronenberg, de zoon van bekend filmregisseur David Cronenberg. Niet alle details kloppen naar mijn mening met de realiteit, maar het is één van de weinige films die zo direct het onderwerp behandelt, dus dat is positief.
Toen ik het verhaal van deze film voor het eerst las, dacht ik: Die film moet ik zien! Als je een Ziggo-abonnement hebt met Movies en Series L of XL, dan kun je hem kijken op ZiggoGo of gewoon op je media-ontvanger. Op Pathé Thuis is hij ook te kijken. Het is echt een tip, want het geeft heel goed weer, waarover ik geschreven heb, in de bijna 100 artikelen die op mijn site staan.
Let op: als je de film nog moet kijken, doe dat dan eerst. Als je hem niet wilt kijken: lees dan het kopje Plot hieronder, gekopiëerd van deze Wikipedia-pagina.
Plot
In een alternatief 2008 is Tasya Vos een huurmoordenares die de controle over de lichamen van anderen overneemt om haar doelwitten te vermoorden. Via een implantaat in het brein van de onwetende gastheer kan Vos een speciale machine gebruiken om haar bewustzijn in hun geest te brengen. Ze keert terug naar haar eigen lichaam door de gastheer te dwingen zelfmoord te plegen aan het eind van elke klus.
Door de hoeveelheid tijd die ze besteedt aan het imiteren van andere mensen, worstelt Vos met een toenemende onthechting van haar eigen identiteit en kan ze haar werk niet volledig scheiden van haar interacties met haar man Michael en zoon Ira. Ze ‘oefent’ haar normale persoonlijkheid op dezelfde manier als ze haar gastheren imiteert. Gedachten aan geweld achtervolgen haar tijdens het gewone huiselijke leven, zoals wanneer ze Ira naar bed brengt en seks heeft met Michael.
Vos’ begeleider, de gepensioneerde huurmoordenaar Girder, heeft kritiek op haar verlangen om verbonden te blijven met haar familie en gelooft dat Vos een betere moordenaar zou zijn zonder persoonlijke gehechtheid. Tijdens een debriefingsessie, bedoeld om haar weer in contact te brengen met haar echte identiteit, sorteert Vos een reeks voorwerpen die met persoonlijke herinneringen zijn verbonden en blijft stilstaan bij een vlinder die ze als kind heeft opgespeld en ingelijst. Ze vertelt Girder dat ze zich schuldig voelt omdat ze de vlinder heeft gedood.
Ondanks haar fragiele mentale toestand en de vermoeidheid van haar werk, stemt Vos ermee in een grote aanslag te plegen op de rijke CEO John Parse en zijn dochter Ava, door bezit te nemen van Ava’s verloofde, Colin Tate. De aanslag is slechts een gedeeltelijk succes: Ava sterft, maar Parse overleeft het. Vos probeert te ontkomen door Tate te dwingen zichzelf neer te schieten, maar ontdekt dat ze hem niet kan dwingen de trekker over te halen.
In plaats daarvan steekt Tate zichzelf in de schedel uit opstandigheid. Dit beschadigt het implantaat, en Vos ontdekt dat ze Tate’s lichaam niet kan verlaten en zijn wil niet kan overmeesteren. Tate, die de controle terugkrijgt, weet niet waarom hij zijn vriendin heeft vermoord of waarom hij valse, gefragmenteerde herinneringen aan het leven van een ander - Vos - begint te krijgen.
De getraumatiseerde en gedesoriënteerde Tate vlucht van de plaats delict naar het appartement van zijn vriendin Reeta. Hij doodt Reeta terwijl hij worstelt met dissociatieve herinneringen aan de aanslag op Parse en Ava. Eddie, een andere werknemer van Vos’ bedrijf, arriveert in het appartement om Vos te helpen de controle terug te krijgen en Tate’s zelfmoord te voltooien. De poging mislukt. Vos is nog steeds niet in staat om Tate zelfmoord te laten plegen. In plaats daarvan wordt Tate zich bewust van haar aanwezigheid in zijn lichaam; zijn bewustzijn overmeestert het hare in een psychische confrontatie, waardoor hij toegang krijgt tot herinneringen aan haar man, kind en huis. Hij doodt Eddie tijdens hun interne strijd.
Tate gaat dan naar Vos’ huis en houdt haar man onder schot, eisend te weten wat ze hem heeft aangedaan. Vos verschijnt en zet Tate ertoe aan Michael te doden, zodat ze bevrijd kan worden van haar persoonlijke gehechtheden. Als Michael het pistool uit Tate’s hand slaat, doodt Tate hem met een hakmes. Even later steekt Ira Tate in de keel, waardoor hij uiteindelijk sterft. Tate gebruikt zijn laatste ogenblikken om Ira dodelijk neer te schieten, hoewel het duidelijk is dat Vos de controle heeft.
Vos keert terug naar haar eigen lichaam en ontdekt dat Girder de controle over Ira heeft overgenomen om haar strijd met Tate te beëindigen. Nu Ira en Michael allebei dood zijn, is ze vrij van alle menselijke banden, precies zoals Girder wilde.
In een andere debriefing doorzoekt Vos dezelfde persoonlijke voorwerpen als in het begin van de film. Ze pakt de vlinder weer aan, maar voelt zich niet langer schuldig over het doden ervan. Girder glimlacht en antwoordt: “Heel goed.”
Bespreking
We komen in de film verschillende details tegen die ik ook in mijn artikelen heb genoemd. Allereerst, kijk naar de filmposter van de film, waarbij we een masker zien, met twee ogen, waarvan het linkeroog dicht is gedrukt. Ik heb al vaker gezegd dat dit wellicht slaat op de informatie van Donald Marshall waarbij hij denkt dat mensen over worden genomen door een proboscis van een Vril alien die in je linkeroog steekt. Volgens mij dient dit voornamelijk om mensen bang te maken, en is het niet de waarheid, maar ik kan het mishebben. Soms denk ik dat het wél waar is. In de film horen we hier echter verder niks over.
De film gaat over een geheim bureau dat mensen overneemt om ze moorden te laten plegen. In het echt gebeurt dit ook, en dat zien we steeds weer bij georganiseerde schietpartijen of aanslagen. Vooral die aanslagen die er door de media uitgelicht worden, zijn meestal aanslagen door overgenomen mensen. Het bureau dat dit in het echt doet, noem ik de Antichristus-groep, die de overkoepelende baas is van de andere kwade krachten die op Aarde werken, genaamd: Lucifer en Satan, die de linkerhand en rechterhand zijn van deze kwaadaardige Antichristus-groep. Lees ook mijn andere artikelen voor meer info hierover.
In de film zien we dat de slachtoffers die het bureau overneemt, eerst ontvoerd worden, waarop een implantaat ingebracht wordt in de hersenen, zodat men een koppeling kan maken met de neuralink-apparatuur van dit bureau. Maar redelijk aan het einde van de film wordt ook even verwezen naar een parasiet, een worm die in je kruipt en zo je hersenen overneemt. In het echt vermoed ik dat ze geen implantaat nodig hebben, en dat er ook geen sprake is van een worm, maar dat ze enkel maar je DNA nodig hebben, en dan buiten de Matrix een ‘neuralink’-verbinding kunnen maken met je systeem met behulp van dit DNA. Maar er zijn genoeg mensen online die over een ‘worm’ spreken, die via je linkeroog naar binnen kruipt.
We zien Vos iedere keer op een heftige manier wakker worden op een soort stoel die gekoppeld is aan allerlei apparatuur. In de Matrix films zien we hetzelfde wanneer men buiten de Matrix gaat. Dus ik sluit niet uit dat dat niet geheel op Aarde gebeurt, althans, niet in deze werkelijkheidslaag. Ik heb lang geleden ook de film Inception gezien, die ook over een soortgelijk iets gaat, en een werkelijkheid in een werkelijkheid in een werkelijkheid. Ik ga deze film binnenkort opnieuw kijken. Misschien dat het me nieuwe inzichten geeft. Volgens bijvoorbeeld Martin Vrijland is dat ook realiteit, lees dit artikel van hem maar: “Waarom de mensheid nu moet ontwaken (en het heersende machtblok dit stimuleert): de uitleg” (PDF).
Terug naar de film: Wat Vos niet weet, in de film, is dat Girder een chip ingebracht heeft in Vos’ zoontje Ira z’n hersenen, en dat ze, voordat Ira Tate op het laatst dodelijk verwondt, ook af en toe heeft meegekeken met Ira om te zien hoe Vos zich gedroeg in de tijd dat ze bij Michael en Ira was. Dit meekijken heb ik beschreven in mijn artikel Inloggen op Jesse Musson. Ik heb het idee dat ze dat ook af en toe bij mij doen en zo weten ze precies wat ik denk, voel en doe. Ik ben echter niet bewust ontvoerd, er is naar mijn weten ook geen hersenimplantaat in me gestopt, en met een worm heb ik ook niet te maken gehad. Althans niet bewust! Maar toch weten ze alles over mij, en weten ze iedere dag precies wat ik allemaal doe. En dat weten ze niet alleen doordat ik zo veel deel. Nee, ik krijg regelmatig hintende opmerkingen die ik op mezelf betrek, als ik volgens hen weer wat verkeerd heb gedaan (ze weten dat ik deze opmerkingen op mezelf betrek, daarom maken ze ze ook). Ze kunnen ook binnendringen in mijn dromen, zoals ik van de week zag. (Lees mijn artikel Alweer een update over mijn situatie). En wat natuurlijk ook bijzonder is, is dat ze dus ook, zoals in dit geval van Ira in de film, maar ook in het echt, kinderen dus ook gebruiken voor hun daden! Kortom, ze kunnen dus in feite bij iedereen binnendringen om een kijkje te nemen, ze kunnen iedereen ook uiteindelijk overnemen op afstand, en ze kunnen je wat voor ervaringen dan ook bezorgen tijdens dromen.
Wat we zien is dat op het moment van overname, Vos alle herinneringen van Tate in sneltreinvaart voorbij ziet komen. Dit is een pijnlijke toestand. En dat blijkt wel uit de beelden die we daarbij te zien krijgen in de film. In het echt, zien we als iemand net overgenomen is, de pijnlijke blik in de ogen van het slachtoffer. Dit heb ik al in meerdere artikelen beschreven. Dit heb ik begin van dit jaar, bij een vriend van m’n overgenomen zus, gezien. Het ziet er dan uit alsof iemand high is, terwijl hij of zij helemaal niet aan de drugs heeft gezeten. Dezelfde blik op het gezicht zie je bij mensen die te veel aan astrale projectie hebben gedaan. Ook zien we, dat de overname van Tate door Vos ’s nachts gebeurt, zodat zo weinig mensen direct merken dat er ineens iemand anders de controle overneemt.
We zien Vos voordat ze thuiskomt bij haar ex-man Michael, en haar zoontje Ira, oefenen om zo natuurlijk mogelijk als Tasya Vos over te komen. Dit wil dus zeggen dat hoe vaker zo iemand andere rollen speelt, hoe meer afstand ze ook tot haar eigen persoonlijkheid krijgt. Maar deze Antichristus entiteiten hebben in het echt sowieso een vloeibare identiteitsstaat, d.w.z. ze hebben geen stabiele identiteit, en kunnen afhankelijk van de opdrachten die ze krijgen, een andere persoon spelen. Deze toestand heb ik natuurlijk ook zelf meegemaakt toen ik in m’n agressie zat. Toen was mijn identiteitsbeleving ook nog niet constant, en je neemt in verschillende omgevingen, dan ook verschillende eigenschappen aan.
Het wordt duidelijk in de film dat Girder van Vos haar opvolger wil maken, en dat ze daarvoor een zeer koelbloedige moordenaar moet worden. In het echt zou je kunnen zeggen dat als je de kwaadaardige weg bewandelt in je ontwikkeling, je benaderd kunt worden door de Antichristus-groep om voor ze te werken en in één van de volgende cycli (van de geschiedenis) lichamen over te nemen, zodat je moorden kunt plegen namens anderen, iets wat we aldoor zien gebeuren op deze wereld. De Antichristus-moordenaars die we in deze tijd actief zien, en die daders bij schietpartijen bijvoorbeeld hebben overgenomen, zijn Archangeloi (hoge Engelen) die op weg waren om Archai te worden (nog hogere Engelen), maar het niet gered hebben omdat zij de kwaadaardige weg kozen. (Lees mijn artikel Engelen en Demonen om dit beter te begrijpen). Zij zijn nu hier op Aarde gezet om de taken van de Antichristus-groep te vervullen. Lees mijn andere artikelen voor meer informatie hierover.
In Possessor zien we dat een overname altijd dient om één of meerdere moorden te plegen en eindigt de overname met een zelfmoord van het gastlichaam. In het echt is dit soms ook het geval, bijvoorbeeld bij aanslagen schietpartijen, familiedrama’s enzovoort die we op het nieuws zien. In de film zien we ook dat de mensen als ze worden overgenomen niet hun volledige ziel verliezen, maar dat ze soms terugvechten tegen de overname door het bureau. Ik durf niet te zeggen of dit in het echt ook kan plaatsvinden. Naar mijn idee, wordt er in het echt de hele originele ziel uit het lichaam gedrukt, en heeft de Antichristus-entiteit die het lichaam heeft overgenomen een full-time taak om de originele persoonlijkheid te mimicken (na te doen), iets wat vooral aan het begin erg nep overkomt. Naarmate ze dieper in hun rol afdalen, gaan ze ook echt de emoties van de betreffende persoon laten zien, maar ik geloof geen moment dat de originele ziel nog in leven is van binnen. Ik heb niet voor niets gerouwd om het verlies van m’n hele familie en alle vrienden. Ze hebben mij ook indirect laten weten dat dit het geval was met een paar rake opmerkingen, op het moment dat ze net mijn familie over hadden genomen, en ook dreigden om mij over te gaan nemen, als ik niet naar ze zou luisteren. In mijn artikel Van een droom tot een lied kun je dit lezen (zie het stukje van “het eerste kaarsje ging helaas uit, maar het tweede is vastbesloten om helemaal op te branden”). Dit was een van de vreselijkste tijden uit mijn leven, want even daarvoor besefte ik dat zij mijn familie hadden overgenomen en nu ook mij bedreigden.
Wat ik verder wederom nog wil benadrukken, is dat de Antichristus-entiteiten in het echt ook het lichaam op eigen initiatief kunnen verlaten. Of wellicht, door stil in zichzelf zo’n zelfde verzoek te doen als we in de film zien: “Haal me eruit!” waarop ze vervolgens dood neervallen of zelfmoord plegen, en er dan uitgehaald worden. Om nog even op de familiedrama’s die je wel eens in het nieuws hoort terug te komen: het is meestal de vader die z’n hele gezin doodt, en vervolgens zelfmoord pleegt. Ik stelde wel eens dat het in die gevallen misschien een niet-overgenomen mens was die er achter kwam dat heel z’n familie overgenomen was, en dan voor de kwaadaardige weg kiest en alle overgenomen personen vermoordt, maar het kan dus net zo goed zo zijn, dat het ook een overgenomen persoon is, en dat er bepaalde redenen zijn waarom de familie moest verdwijnen, wat ik niet goedkeur.
Deze overgenomen mensen weten op hun beurt dat ze, áls ze doodgaan, terugkomen waar ze ooit zijn begonnen met de overname, in de ruimte buiten de Matrix waar ze aan de neuralink-apparatuur zijn gekoppeld. Ze zijn niet bang om dood te gaan en ze zullen het dan ook nooit uit de weg gaan. Ze hebben denk ik ook geen last van wat bij normale mensen als ze geboren worden gebeurt: dat je geheugen gewist wordt. Door hun agressieve staat van zijn, kunnen zij de verschillende overnames die zij gedaan hebben en de dood die daar steeds bij hoorde, allemaal tegelijk verdragen…
, de science-fiction film die keiharde realiteit is){kind=link}