Het was een tijd lang duidelijk dat ik mezelf met een vergrootglas aan het bekijken was. Ik mocht geen één fout van mezelf maken, en dan loop je er toch weer tegenaan dát je een fout maakt. Ik had een paar weken geleden tegen mijn ouders gezegd dat ik m’n huis nodig moest schoonmaken, want dat het een absolute bende was, en ik zou dat een paar weken geleden ook gaan doen. Maar ik had hoofdpijn, ik was angstig, en ik was zo naar binnen gekeerd dat ik m’n energie niet kon inzetten om m’n omgeving schoon te houden. En daarom deed ik wederom niets. Ik ben totaal disfunctioneel op dit moment. En dat gebeurt vaak als mensen dichtbij het eind van hun latijn zijn. Ik voelde me ontzettend schuldig dat ik wederom iets gezegd had, en ik het niet kon opvolgen met de juiste acties. En het voelt in m’n hoofd niet alsof ik daar verantwoordelijk voor ben. Want als ik niet zo kut in elkaar zou zitten, had ik al lang m’n huis schoongemaakt. Wie is dan verantwoordelijk? Wie heeft mij zo’n onhandige persoonlijkheid gegeven? Wie is al jaren op me in aan het hakken? Wie heeft me opgevoed? Wie heeft me helemaal verkeerd behandeld in therapie? Het voelt alsof iedereen verantwoordelijk is, behalve ik, want ik heb altijd gedaan wat er binnen m’n vermogen lag. Ik heb echt niet stilgezeten. En nu kan ik niets meer. En als de verantwoordelijkheid die je te dragen krijgt groter is dan wat je aankan, dan houd ik daar ook een ander verantwoordelijk voor. En God kijkt toe. En doet niets! Laat het allemaal toe! Ik werd ontzettend kwaad een paar weken geleden om deze reden, en schold hier in m’n appartement alles bij elkaar, om maar bij m’n woede te komen. En dat voelt wel goed. Sommige mensen zeggen: je moet God niet de schuld geven van wat mensen je aangedaan hebben. Maar als God imperfecte mensen vadertje en moedertje laat spelen, dan weet je dat er gedonder van komt. En heeft ie wel degelijk schuld. De Antichristus is de straffende God, en die weet dat hij fout zit, anders zou hij geen liefde en validatie vragen van ons voor zijn daden. Als hij sterk was, dan zou hij boosheid toelaten bij het volk, net zoals dat ik de boosheid van al z’n kwade hulpjes altijd heb toegelaten. Dan geef je toe wat je eigen aandeel daarin is en luister je met compassie naar wat iemand te zeggen heeft, in plaats van dat je die mensen de dood laat vinden! En ja, een dag later, zag ik weer een rode flits bij het wakker worden, vanwege m’n boosheid. Terwijl het nodig was dat ik weer bij m’n kracht kwam, en dat had niet zonder m’n boosheid gekund. Ik weet dan ook niet wat ik moet met die flitsen. Later kreeg ik weer een rode flits, en ik heb glad geen idee waarvoor. Direct communiceren kunnen ze niet. Hoe vind je zelf dat dat werkt? Bovendien zijn het net de mensen die schuldgevoel hebben, die er het meest door geraakt worden.
Voor de mensen die niet weten wat ik met de ‘flitsen’ bedoel. De Antichristus-kracht laat je op die manier weten tegenover welke hoofdzonde/chakra je vergrijp ging, de dag ervoor. Het zijn korte visioenen die optreden wanneer ik wakker schrik ‘s ochtends.
De “God” met wie ik dagelijks contact lijk te hebben en die communiceert met behulp van werkelijk alle kanalen, is niet de echte God van deze wereld! Hij is absoluut niet alwetend, want ik moet hem zes keer alles rond m’n leven uitleggen, voordat hij enig begrip laat zien! Hij heeft veel werken van je nodig, zodat hij kan zien hoe je er in staat, want zonder deze werken weet hij NIETS over je. En dat denkt hij je te kunnen beoordelen. Totale nonsens! Hij komt mij over als een geretardeerde Engel die vreselijk traag van begrip is, en ik wil niets met hem te maken hebben. Hij communiceert alleen indirect, zodat het extra effect heeft, en het extra pijn doet. Ben ik hem nu aan het devalueren? Nee, ik beoordeel hem rechtvaardig op z’n gedrag, zoals een Christen dat zou doen. Hij is geen God, hij is de negatie van God. Hij probeert me met vreselijke dromen van het rechte pad te krijgen. (Een paar weken geleden vloog mijn telefoon weer door de kamer, voordat ik wakker schrok, want ik was weer eens in gevecht). Als ik zeg dat ik graag een relatie met een vrouw wil, geeft hij me dromen over vrouwen en probeert hij me te koppelen. Terwijl ik in deze toestand absoluut niet voor de dag kan komen, en dat moet hij ook weten, als hij zo alwetend is. Dit is niet God’s werk. Dit is het werk van de Antichristus, die je altijd geeft waarom je vraagt, maar met een verborgen twist. De echte God bemoeit zich helemaal niet met wat er zich afspeelt op Aarde. Hij heeft compassie voor Z’n volk en Hij houdt van ons, ongeacht of we op dat moment van Hem houden. Hij weet dat het een ontwikkeling is waar we inzitten. En Hij weet dat hij alles zo ingericht heeft dat alles op z’n pootjes terecht komt. Hij straft niet voor fouten, en ziet wanneer je er iets aan kan doen, en wanneer niet. Achter mijn boosheid zit dan ook een hoop ellende.
Ik heb altijd gezegd dat we ook Satan met liefde moeten omarmen, omdat deze kracht nodig is bij het volwassen worden, maar als Satan zich als de Antichristus gedraagt, dan is het logisch dat je hem niet meteen met liefde kunt omarmen, want de Antichristus is écht kwaadaardig, helemaal als hij te vroeg ingezet wordt. Het is een gevangenis van jewelste. En je mag niet protesteren, je moet volledig de wereld z’n gang laten gaan om je kapot te maken. Iedere poging om er aan te ontsnappen, word als gestoord gedrag beschouwd. Dat is hoe het al die jaren heeft gevoeld.
Doordat er de suggestie gewekt werd via allerlei kanalen, dat ik werd afgewezen door mijn door “God” aangewezen liefde, omdat ik op dit moment er niet voor haar kan zijn, ging mijn boosheid zich wederom in de bovenste chakra’s begeven, en dat eindigde in een vervelende griep met een grote keelblokkade. En toen stond de buurvrouw weer aan de deur. Die het heeft over allerlei ongedierte dat steeds maar weer terugkomt en net wanneer ze denkt: het is gebeurd, ze weer terug op staan. Naar wie zou ze hinten! Naar mij natuurlijk! Het ging eigenlijk het ene oor in, het andere oor uit, want de meeste dingen doen me geen kont meer.
Maar vandaag had ik ook nog een nare ervaring met m’n vader. Ik voel me de al een paar dagen nogal ziek en m’n moeder had wat boodschappen voor me gehaald. ’s Avonds aan de telefoon sprak ik m’n vader die op een spottende toon zei: “Wil je misschien nog wat anders uitproberen, wat wij voor je moeten halen?” Ik vroeg wat hij daarmee bedoelde, en hij was er zich weer eens niet bewust van wat ie daarmee bedoelde. Ik reageerde geïrriteerd en zei dat ik het gevoel had dat er een dubbele bodem in z’n woorden zat. Maar dat ontkende hij helemaal, terwijl z’n toon gewoon spottend was. ’s Avonds bedacht ik me dat ik m’n moeder nog niet betaald had. Soms voel je je even de zoon voor wie gezorgd wordt als je ziek bent, en daarom dacht ik er niet meteen aan. En ja, toen viel het kwartje! Zou m’n vader het daarom zo spottend gezegd hebben? Wat voor oneerlijke gast ben je dan, dat je het op zo een indirecte wijze vol van verwijt probeert duidelijk te maken. Walgelijk. Dus ik heb hem pissig opgebeld. Maar kreeg weer alleen maar ontkenning, en wauwelverhalen over vertrouwensbanden. Zo ongelooflijk nep kwam het over. Want z’n energie staat op KILL KILL KILL, en ondertussen predikt hij liefde en vertrouwen en warmte enzo. Gadverdamme. En dan stem ik op het einde van het gesprek weer in dat het weer goed is. Terwijl het allesbehalve goed is. Hoe moeilijk is het om iemand op normale wijze om iets te vragen, of hem zachtmoedig op iets te wijzen. Nee, ik moet geloven dat m’n vader een ongeleid projectiel is die als een kip zonder kop rondloopt en zomaar dingen doet waar hij de oorsprong niet eens van weet. Gewoon instinctueel meeliftend op de Antichristus frequentie. Het is zo bizar als mensen overgenomen zijn en Antichristus-energie tentoonspreiden. Want het zijn echt kippen zonder kop. Óf er is kwade opzet in het spel, maar dat is denk ik niet het geval.
