Het is iedere keer weer schrikken voor mij, als iemand zichtbaar een metamorfose doormaakt en volgens mij net overgenomen is. Ze veranderen dan ineens dingen aan hun uiterlijk. Ik ben geneigd te denken dat ze dat doen om de verandering in hun energie te verhullen, dus dat ze dit kortgezegd bewust doen, maar aangezien de meeste mensen hun schaduw niet bewustgemaakt hebben (wat bijvoorbeeld bij therapieprocessen gebeurt), kan het ook net zo goed zijn, dat het volledig onbewust is, en het vooral de totale verandering in energie is, bij de overname van de persoon, die voor andere keuzes op het gebied van uiterlijk zorgt. Ik merk het ook bij mezelf. Sinds ik vorig jaar eind november op een dieptepunt iets in me voelde komen, en daarna een bericht kreeg op m’n Facebook die zei: “Ik zie hoe hard je hebt gewerkt. Hier is een complementaire dino voor alles wat je doet”, sindsdien voel ik me ook wat jeugdiger en maak ik andere keuzes op kledinggebied. Ik draag nu een bril als ik naar buiten ga, en heb sneakers gekocht, en t-shirts, terwijl ik normaal overhemden droeg, geen bril, en zeker geen sneakers. Het is een beetje vreemd. Ik voel me nog steeds mezelf, maar het is net alsof ik vergezeld word door deze complementaire dino, en dat het wachten is tot het moment komt dat ik het begeef, en de dino de hoofdpersoon wordt in mijn lichaam. Het Christelijk geloof geeft veel steun dat deze overname gewoon, een vernieuwing is in je persoonlijkheid. Een vernieuwing waarin je alles terugkrijgt waar je ooit afstand van hebt gedaan. Het is een hoopgevend verhaal, zoals ik ook de nieuwe paus zag vertellen in een van z’n preken. Maar toch ben ik snel geneigd om er iets kwaads in te zien: dat reptiliaanse zielen uit de astrale wereld als bodysnatchers de hele wereld overnemen. Daar komt het dan op neer. Maar volgens mij is dit een leugen waar we niet voor moeten vallen. Want voor hetzelfde geld is die alien-geest die je als niet-eigen ziet, een werkelijke projectie van alles wat je kwijtgeraakt bent in je leven en word je daarmee herenigd bij de zogenaamde overname. Dan is de Maya uitdrukking ‘In Lak’ech’, die ik wel eens hoorde op een YouTube-kanaal, een uitspraak die echte waarheid uitdrukt. Het betekent zoiets als “Jij bent een andere mij!” En moeten we dit zelfs toepassen op delen van onszelf, die we verloren zijn, en die we niet als ‘eigen’ meer zien, zoals deze ‘entiteiten’ over wie ik op deze site schrijf. Dit zou een prachtige waarheid zijn!
Of ben ik nu naïef en ongemerkt onder invloed van deze kwaadaardige Draken en Wolven, en meer van die krachtige symbolen waarover mensen in de geschiedenis hebben verteld in mythes en legendes, voordat ze de dood vonden en overgenomen werden? Ik kan niemand met 100% zekerheid geruststellen helaas, dus dit is iets wat iedereen voor zichzelf moet uitzoeken. Ik probeer om toch vertrouwen te hebben in het universum, en alles wat ik als een corruptie van de waarheid zie, alles wat mijn ziel beledigt, achter me te laten. En toch u als lezer hoop te geven, ook al kan ik het nog niet met 100% zekerheid zeggen. Misschien komt dat nog. Ik hoop dat ik mijn zelfbewustheid behoud, als ik wellicht overgenomen word, en geen wandelende automaton wordt, die zich helemaal niet meer bewust is van z’n energie of schaduw en er niet vrijwillig voor kan kiezen om uitspraken die hij doet, te laten, bijvoorbeeld als deze uitspraken mensen onterecht pijn doen. Ik heb tijdens het typen van deze tekst zelfs al het idee, dat deze dino-geest tot mij spreekt, en dat ik hem beledig tijdens het typen. Het is een beetje bizar. Maar als ik er niet aan denk, heb ik er ook geen last van. Als ik naar m’n gedrag kijk, voel ik mezelf soms een botte boer. Ik vloek alles bij elkaar als er problemen zijn met m’n computer, en ben een stuk minder intelligent geworden. Kan de dingen totaal niet meer volgen. Voor een deel is dat de toenemende leeftijd, maar het zijn ook veranderingen van de afgelopen jaren, en de beschadiging die steeds erger is geworden. Dat ik me slecht voel, is iets wat zeker is, maar er is ook een goed deel, en voor een groot deel ben ik gewend geraakt aan mijn slechte gevoel. Maar ik droom van een beter leven. Ondertussen krijg ik ‘herinneringen’ op mijn telefoon aan spreuken van Facebook die ik ooit opgeslagen heb. Ze komen dan nog een keer langs. Je krijgt ze dan als melding. De laatste uitspraak zei: “Binnenkort zul je alles krijgen, waarnaar je verlangt!” Het is inderdaad waar ik van droom. Ik zou nog zoveel willen in dit leven, maar met mijn huidige persoonlijkheid is veel onmogelijk. Ik ben gewoon te beschadigd! Maar er is wel hoop. Er is verlangen. En ik weet goed wat ik leuk vind. Ik weet goed wat ik mooi vind. En ik weet wat ik wil, en ik hoop dat mij dat gegund is. Ook al droom ik van een ander/beter leven, ben ik toch heel dankbaar voor de rust die ik in mijn huidige kleine leventje ervaar. Veel dingen zijn nog de moeite waard, al leef ik in een psychische gevangenis. Maar zoals ik al zei: ik ben er gewend aan geraakt, en dan kun je toch tevreden zijn. Maar ik ben ook bang dat ik zal overlijden terwijl ik nog zoveel had willen doen in mijn leven, maar het niet kon. En dat is zo zonde. Natuurlijk weet ik dat het je niet altijd gegund is om met een tevreden gevoel je leven af te sluiten. Veel mensen overlijden terwijl ze nog zoveel wilden. Je hebt het niet voor het zeggen. Maar ik zou het zo zonde vinden. Het leven is zo waardevol. Je bent een persoon voor wie gezorgd is door je ouders, en andere familie. Je hebt wat voor hen betekend. En zij hebben wat voor jou betekend. Dat is zo een kwetsbaar en mooi iets. Ik hoorde Hillary Clinton een keer zeggen dat mensen niet waardevol zijn, dat menselijk leven niet waardevol is. Maar ik ben het daar zó niet mee eens. Die nihilistische inslag, die altijd uitmondt in dood en verderf, en de onwil om iets positief te veranderen aan deze wereld, is zo walgelijk. En iedereen die geeft om de mens, of die mensen gehad heeft die om hem of haar geven, weet dat. Het leven ís waardevol. En het is belangrijk dat we het voor elkaar zo prettig mogelijk maken, zonder passief te zijn, als iemand zich slecht gedraagt. Want laat mensen die zich slecht gedragen nu net geconfronteerd kunnen worden door jouw bewustgemaakte schaduw. Door je schaduw bewust te maken, kun je ervoor zorgen dat het wordt toegediend op de juiste plaats en op het juiste moment. Dit is de defintie van goedheid. Rudolf Steiner zei ooit: “Kwaad is het goede dat wordt toegediend op de verkeerde plaats en het verkeerde moment.” Maar we kunnen het ook omdraaien en zeggen: Goed is het kwaad dat wordt toegediend op het juiste moment en op de juiste plaats. Voor beide kanten is dus een plaats. Als het niet op de juiste tijd en plaats is, ontstaan de polariteiten van Lucifer en Satan, die ik in mijn artikelen blootleg. Bij het volwassen worden, leren we deze twee uitersten te integreren, en de giften ervan te ontdekken. Maar als we dat doen bij beide polariteiten, dan krijgen we gegarandeerd de derde kracht tegenover ons: de Antichristus. Dit is niet te ontwijken in deze tijd. Dit is echt volwassen kwaad en het is een energie van afwijzing en afkeuring en langzaamaan pelt deze kracht je ego af, totdat je het begeeft en je overgenomen wordt, wat dus wellicht een soort samenvoeging is met alles wat je bent kwijtgeraakt door de eerdere afwijzing en afkeuring. Mensen om je heen die dit eerder hebben meegemaakt, waar ze zich vaak niet eens van bewust zijn, worden dan ineens kwade oppositie. Maar deze kracht hakt net zolang op je in, totdat je ook deze kracht integreert in jezelf. De manier om door dit proces heen te werken, is door werken te produceren, wellicht totdat je de staat van ‘gratie’ hebt bereikt en je vrijwillig je leven opgeeft, omwille van God’s plan. Waarop je alles terugkrijgt wat je verloren hebt. Het is ook een natuurlijk mechanisme om mensen die aan het eind van hun latijn zijn, op te vangen en de balans in jou en jouw omgeving te herstellen.
De laatste tijd heb ik last van zelfmedelijden. Regelmatig denk ik aan kleine gebeurtenissen, waarin iemand een grens naar mij aangaf, en dan voel ik me een idioot. Ik had alles anders moeten doen, denk ik dan. Ik denk ook veel aan de momenten dat ik veel heb gegeven, en dat mensen me dan zo in de steek hebben gelaten. Dat voelt vreselijk kut, maar zodra ik dat uitspreek word ik in kleine vorm meteen geconfronteerd door mijn familie met zulke gebeurtenissen, bijvoorbeeld wanneer ze over m’n grenzen denderen of het schijt lijken te hebben aan me, waarop ik weer uit m’n vel spring en gedwongen word anders om te gaan met deze toestand van zelfmedelijden, en de gebeurtenissen die er aan te grondslag liggen kan verwerken.
