In deze video ontmoet een koppel van twee jonge transgenders elkaar. Ze zijn stapelverliefd. En ze zien er beiden niet ongelukkig uit. Het lijkt alsof het heel normaal is dat we een jongen hebben die een meisje wil zijn en een meisje die een jongen wil zijn. Het is een aparte combi zo. Het is duidelijk dat het trans-meisje duidelijker weet wat ze wil dan de trans-jongen. Zij wil hem duidelijk overtuigen van het feit dat hij trans is, terwijl de trans-jongen zelf zo z’n twijfels heeft over sommige dingen van het man zijn. Wat daarin duidelijk wordt, is dat het hele man- en vrouw-zijn als het ware uitgekozen wordt, als een wens om zich te identificeren met de tegengestelde sekse, alsof je een keuze moet maken uit welk uiterlijk je leuker vindt, en het eigenlijk niet meer is dan kiezen welke laptop je mooier vindt, of welke zonnebril je beter staat. Op een gegeven moment zien we in het filmpje op de achtergrond een beertje met een truitje aan waarop staat: perfect zoals je bent. Maar ik krijg altijd het gevoel dat deze mensen helemaal niet het gevoel hebben dat ze perfect zijn zoals ze zijn. Want dan hadden ze hun biologische lichaam wel geaccepteerd. Zoals ik in verschillende artikelen al heb benadrukt, is het de taak van ouders om hun kind zo op te voeden dat ze hun persoonlijkheid op één lijn krijgen met de realiteit, dat is de fysieke realiteit. In wisselwerking met de ouderfiguren, leren kinderen wat is toegestaan in de wereld. Hier kan veel in misgaan. Een meisje kan bijvoorbeeld leren dat ze zich beter met mannen identificeert dan met vrouwen, om wat voor reden dan ook. Als dit in de eerste jaren van het leven al gebeurt, de fase waarin de instincten tot uiting komen en deze gekneed worden door het contact met de ouders, en de ouders niet duidelijk zijn over of de kinderen een jongen of een meisje zijn, dan weet het kind niet wat er van hem verwacht wordt, en kan zoiets ontstaan. Ook kunnen ouders juist te duidelijk zijn en het kind in de tegenovergestelde rol bevestigen of bepaald rolbevestigend gedrag verbieden. Dit laatste is ook bij mij gebeurd. Elke keer wanneer ik de mannenrol wilde vervullen als kind, was mijn moeder gekwetst en werd mijn vader agressief. Hierdoor had ik al vroeg het idee dat ik een meisje moest zijn. Tegen mijn wil. En voelde ik me toen ik mijn eerste ervaringen had met vrouwen in de liefde, ook een vrouw, tegen mijn zin, inclusief de vrouwelijke lichaamskenmerken. Dat het tegen mijn zin was, was eigenlijk het gezonde deel in me. Dat betekende dat ik op fysiek gebied (dat ontwikkelt zich het eerst, en gaat over de instincten) tevreden was met mijn sekse. Bij transgenders is het echter zo, dat ze niet tevreden zijn met hun fysieke sekse, en dat deze oerinstincten/wilsinstincten aangetast zijn of anders gericht zijn, en op de één of andere manier zo gekneed zijn, dat ze een wens krijgen om de tegengestelde sekse te zijn. Dit is absoluut niet aangeboren. Het tweelingonderzoek bevestigt dat ook, al wordt dit natuurlijk onderdrukt en gecensureerd. Bekijk dit filmpje met Dr. Michelle Cretella, wiens bevindingen ik van harte onderschrijf.
Sommige mensen denken heel fysiek over zichzelf. Dit kan komen doordat ze uit een gezin komen waar de aandacht erg gericht was op uiterlijk vertoon, of waar men op een erg fysieke manier communiceerde. Deze mensen denken serieus dat dokters een man een vrouwenlichaam kunnen geven en een vrouw een mannenlichaam. De realiteit is: dat kunnen ze niet. Je zult als je zo’n operatie doet altijd in een min of meer gehandicapte staat leven en eeuwig hormonen moeten slikken. En waarvoor? Om als de tegengestelde sekse bevestigd te worden. Dit is een kwetsbare staat, want je hoeft maar één iemand te hebben die je daar niet in bevestigt, en je gaat door het lint. Als je in je persoonlijkheid zo afhankelijk bent van hoe anderen je zien, kun je beter psychotherapie overwegen, om te leren hoe je je lichaam accepteert, en om te leren dat het in het leven gaat om het ontwikkelen van innerlijke kwaliteiten en weerbaarheid, niet om het uiterlijk.
En vooral als men elkaar gaat aanmoedigen in het trans-zijn trek ik een grote grens. Er zijn families waar alle kinderen trans zijn, omdat men er gewoon op kickt om de sekse van hun kinderen om te draaien. Het is zeer ernstig. Men doet wederom of het aangeboren is, en of je daar geen enkele invloed op hebt bij je kind. Dat als je ze volledig vrijlaat in hun keuze, ze ook een goede keuze maken, maar dit is nonsens. Een jongetje ziet hoe blij z’n moeder wordt als ie zegt dat ie een meisje is. In plaats van het kind te corrigeren, gaat zo’n moeder daar in mee, en dat is absoluut verwaarlozing van de ergste soort.
Het filmpje dat ik aan het begin van dit artikel deelde, lijkt zo onschuldig: gewoon een jongen en een meisje dat liever een meisje en een jongen wil zijn, en verliefd is, wat iedereen associeert met een positief iets. Wie zal daar kritiek op hebben? Maar ik ben er van overtuigd dat het niet zo onschuldig als dat het lijkt, vooral niet omdat de één de ander aanmoedigt in de grote waan. Het trans-meisje kan de trans-jongen wel aanmoedigen om een ‘jongen’ te zijn, maar op de één of andere manier kan ze zichzelf niet aanmoedigen om een jongen te zijn. Juist door het vroege besef dat je een jongetje of een meisje bent, wordt de richting bepaald waarin je persoonlijkheid zich ontwikkelt. Mijn zus en ik hebben dezelfde dingen meegemaakt in het contact met onze ouders, maar mijn zus heeft het op een heel andere manier geïnterpreteerd dan ik. Wij beseften allebei al vroeg wat onze sekse was, dat hebben mijn ouders ons dus goed voorgehouden. Maar door de agressie en afkeuring van mijn vaders kant, kon ik me niet met hem identificeren, omdat ik me dan net zo agressief als hij zou moeten gedragen en dat werd niet toegestaan, dat werd op agressieve wijze afgekeurd. Dit is Antichristus energie van zijn kant. Maar ook kun je door verkeerd aangemoedigd te worden of door verkeerd bestraft te worden, doorslaan naar de Luciferische of Satanische kant. Transvrouwen zijn vaak Luciferisch en transmannen zijn vaak Satanisch. Dit komt vaak door de klassieke rolverdeling die onze ouders vaak nog wel hadden. Maar zeker als men afwijkt van deze klassieke rolverdeling worden de expressies in de kinderen verwarrender.
Ook het onderscheid tussen transgender en cisgender dat tegenwoordig gemaakt wordt, is belachelijk. Alsof iedereen die zich soms meer met de tegenovergestelde sekse identificeert, transgender is, en een geslachtsoperatie moet ondergaan. Bij kinderen kan dit ontzettende angst oproepen. Die zijn vaak bang om in de andere sekse te veranderen en worden panisch van die kinderen of mensen die zomaar van de één op de andere dag zeggen, dat ze de tegenovergestelde sekse zijn, en dan hormoontherapie beginnen en in hun lichaam gaan snijden. Ik was lange tijd ontzettend bang voor transseksuelen om deze reden. En was bang dat ik van de dokters in het ziekenhuis een geslachtsveranderende operatie moest ondergaan. Ook was ik vroeger bang dat ik borsten ging krijgen. Dat zijn allemaal angsten die kinderen kunnen hebben. En kinderen dienen dan ook een veilige voorspelbare realiteit voorgehouden te worden, waarin zulke wisselingen niet gebeuren. Helaas is de wereld de laatste jaren in een absolute hel voor kinderen afgedaald, waarin het eerder regel is dan uitzondering dat men fantasie met realiteit verwart.
Verder verzet ik me tegen het feit dat de enige mening die we tegenwoordig nog lijken te mogen hebben, de mening is dat we allerlei perversies moeten aanmoedigen, dat we vrouwen die mannen willen worden, en mannen die vrouwen willen worden moeten aanmoedigen, dat we mannen in jurken moeten aanmoedigen en dat iedereen die er kritiek op heeft, kapot moet worden gemaakt. Want dit IS de algehele trend op sociale media. En je wordt meteen weggezet als een roofdier, als je hier kritiek op hebt. Want ‘wij’ kiezen voor liefde! Wat wordt verward met ‘alles goed vinden, hoe gek het ook is!’ En haat moet uitgebannen worden. Hoe? Met een nog destructievere haat natuurlijk. En een liefde voor perversies!
Ik vind dat mensen zelf mogen bepalen wat voor kleren ze dragen. Maar werkgevers mogen zeker eisen stellen. Maar een man kan wat mij betreft prima in vrouwenkleren lopen, maar dat betekent niet dat hij dan een vrouw IS. Transgenders willen gender op hun paspoort, maar dat is enkel omdat ze hun sekse niet kunnen accepteren. Een paspoort is een identificatiemiddel, en niemand kan in het hoofd kijken om te zien wat voor gender iemand is. Echter, lichaamsbouw en dna verraad dat een transvrouw een man is en een transman een vrouw. Dus wat mij betreft moet sekse gewoon op identificatiemiddelen blijven staan. Wie willen ze voor de gek houden?
Er zijn ook veel overgenomen mensen die geslachtsoperaties bij zichzelf laten doen. De entiteiten die deze mensen hebben overgenomen zijn sowieso androgyn, en externaliseren hun emoties. Ze hebben een grote razernij aan de oppervlakte, maar ze acteren dat ze de persoon zijn die ze hebben overgenomen, waardoor het niet direct opvalt. Ze doen vaak operaties, als onderdeel van de invloed van de Antichristus op deze wereld, die vooral draait om het aanmoedigen van perversies, het verzetten tegen de Vader, die we allemaal nodig hebben, en het criminaliseren van het rechtvaardige oordeel, en dus het binaire. Dat ze daardoor soms gehandicapt raken in hun seksualiteit, kan hen niks schelen. Ze doen alles voor het grote doel, het aanmoedigen van dat soort extremisme. Als zij het lichaam van de betreffende persoon verlaten bij de dood van diegene, (ze kunnen op commando gehaald worden, als ze het zat zijn), dan komen zij gewoon weer in hun echte lichaam terecht aan de andere kant (in de astrale ruimte), en gaan zij verder met hun leven, wachtend op de nieuwe opdracht waar ze iemand moeten vervangen.
Een recent voorbeeld van iemand die is overgenomen, die plotseling transgender werd, is Anthony/Emily Young, iemand die bekend stond om zijn video’s op het YouTube-kanaal van Linus Tech Tips, waarvan sinds een paar jaar alle medewerkers zijn overgenomen. Lees hiervoor mijn eerdere artikel Linus Sebastian van Linus Tech Tips ook overgenomen. Het is surrealistisch hoe de overgenomen Anthony zich ineens druk maakt om zijn uiterlijk (of het nu mannelijk of vrouwelijk is), terwijl hij er nooit iets om heeft gegeven. Het klopt gewoon niet. Het is duidelijk dat dit een push is van deze antichristelijke entiteiten om perversies aan te moedigen en daarbij deze geëxternaliseerde vorm van identiteit, die zo overheersend is onder transgenders. Niemand moet geloven dat hij transgender is sinds hij zich kan herinneren. Het zijn absolute leugens. Hij is overgenomen en ze willen perversies verspreiden. Dat is de waarheid. De reactie die hij krijgt is natuurlijk dat mensen zijn ‘nieuwe identiteit’ omarmen: “You go, girl!” “Stunning and brave!” en er is niemand die een kritische opmerking maakt. Het is belachelijk! Maak één kritische opmerking daarover en je wordt verguisd!
Er zijn ook moedige transgenders, die spijt hebben van hun keuze uit het verleden en mensen inlichten over de gevaren van deze transideologie. Walt Heyer is zo iemand. In dit filmpje legt hij uit hoe het zo ver heeft kunnen komen. Een eerlijk en zelfbewust verhaal, over zijn oma die hem jurkjes aandeed en hem op die manier bekrachtigde, gecombineerd met fysiek en seksueel misbruik, wat eerder regel is dan uitzondering bij transgenders. Door Caitlyn Jenner wordt in dat filmpje gezegd dat z’n hersenen meer vrouwelijk dan mannelijk zijn. En dat dat zogenaamd bewijs is dat hij echt een vrouw is. Maar dat is een verkeerde voorstelling van de realiteit. Want de hersenen vormen zich juist door de interacties met familieleden. Iemand die zich meer als vrouw gedraagt, en die de wil heeft gekregen om een vrouw te zijn, zal ook meer vrouwelijke hersenen ontwikkelen. De interacties en het gedrag zijn wat dat betreft primair. Niet de fysieke realiteit. De fysieke realiteit is enkel de spiegel en het resultaat van de interacties en de ervaringen die de betreffende persoon heeft ondergaan. Dat dat niet gezien wordt door een groot deel van de populatie is wat mij betreft ongelooflijk.
Transgenders zijn prima te behandelen door psychotherapie, zodat ze hun lichaam leren accepteren zoals het is, en zodat de oorzaken in kaart kunnen worden gebracht en bijgestuurd kunnen worden. Hoe jonger ze zijn, hoe beter er in kan worden gegrepen, therapeutisch gezien. Ik heb geen woorden voor diegene die het nemen van hormonen en in het lichaam snijden als een betere optie ervaart, dan intensieve psychotherapie. Als ik naar mezelf kijk en goed m’n lichaam voel, dan had ik net zo goed een vrouwenlichaam kunnen hebben. Het maakt me niks uit, ik had mezelf sowieso geaccepteerd. Vroeger kon ik dat niet, maar na veel therapie, ben ik niet meer overdreven gehecht aan m’n mannenlichaam. Dat is een gezonde toestand. Dan kan het beide kanten op en bekijk je je eigen lichaam hoe dan ook door een liefdevolle bril. Dan leg je je neer bij God’s beslissing om jou een man of vrouw te maken en speel je niet zelf voor God. Want zeg nu zelf: het nemen van hormonen en je lichaam kapot snijden, kan je toch nooit écht de tegengestelde sekse maken? Nee, de oplossing zit van binnen! En hoe eerder men dat door heeft, en hoe eerder men de ironie doorheeft van uitspraken als “Perfect zoals je bent!”, hoe eerder men van het probleem af is.
