Mensen ontwikkelen hun seksualiteit onder invloed van ervaringen in de kindertijd. Seksuele identiteit is dus niet aangeboren zoals veel mensen denken. Natuurlijk word je met een bepaald temperament geboren, maar karaktereigenschappen en je identiteit ontwikkel je door ervaringen, die meestal liggen op het gebied van hoe er met jou en je emoties wordt omgegaan. Dat kan je hele leven door veranderen. Je sekualiteit is dus niet iets wat per se vast hoeft te staan.
Wil je dat je zoontje zich in z’n latere leven ‘man’ voelt, dan is het per se nodig dat hij de moeder loslaat en zich zodra hij opgroeit meer in de buurt van mannen gaat begeven en later z’n eigen vrienden. Meisjes kunnen zich altijd vrouw voelen als zij zich in de buurt van de moeder begeven. Je hebt dus een voorbeeld nodig waar mee je veel optrekt, zodat je gender zich kan ontwikkelen als overeenkomend met het geboortegeslacht. Dat is ook de taak van ouders. Maar helaas gaat dat meer dan ooit mis, omdat veel ouders zich niet bewust zijn van hun eigen gedrag of er op kicken om klassieke genderrollen, om te draaien.
Er is een groep homoseksuelen die ontzettend bang zijn om afgekeurd te worden om hun seksualiteit, vooral jongvolwassenen, die toch allemaal door een identiteitscrisis gaan. In die gevallen dat ze bang zijn voor afkeuring van hun homoseksualiteit, is het vaak net het afkeurende gedrag van de ouder met hetzelfde geslacht, waardoor hun seksualiteit is ontstaan. Dat kan bijvoorbeeld afkeuring van boosheid zijn, waardoor je altijd een innerlijke representatie van een man in je hoofd houdt die je afkeurt om wie je bent, die je dan vervolgens aldoor tegenkomt in de maatschappij. Het is belangrijk dat je leert om daar mee om te gaan. Je kunt niet de hele wereld dwingen om jouw gedrag goed te vinden. En daar hoef je je ook helemaal niets van aan te trekken. Daar zit juist je innerlijke kracht. Je moet zelf leren om je beslissingen te maken, ongeacht wat een ander er van vindt. De meeste mensen omarmen homoseksuelen nu voor een groot deel met alleen maar liefde, ter compensatie van de grote agressie die er op dat gebied nog tegen is, vooral in het buitenland. Wellicht moet het eerst volledig gepusht worden, zodat de mensheid leert dat het bestaat, maar ook voordat zij leren dat ze ook kritisch mag zijn naar het gedrag, want dat mag met ieder gedrag. Het door iedereen accepteren van ieder’s specifieke wensen en verlangens op seksueel gebied (tot de gekste dingen aan toe), is funest voor een morele samenleving. Het is niet de manier waarop je zelfgevoel moet voeden. Wil je een identiteit krijgen die onafhankelijk is van een ander, een identiteit waarin je streeft naar het verbeteren van jezelf, dan heb je juist kritiek en afkeuring nodig in je ontwikkeling. Het gaat erom dat je je bewust wordt waarom je sommige verlangens hebt, en in het bewust maken van de gevoelens die er eigenlijk achter zitten.
Mensen bepalen zelf naar wie ze hun gevoelens richten en in het ideale geval doen ze dat bewust. Het is niet normaal om slaaf van je gevoelens en behoeftes te zijn, en te doen alsof verliefdheid je ‘overkomt’. In het ideale geval maak je een keuze waarin verstand, gevoel en acties op één lijn staan.
De focus ligt tegenwoordig erg op de seksuele identiteit, en andere eigenschappen die iemand heeft, worden onderbelicht. Natuurlijk is seksualiteit je basis, maar moeten we echt bespreken en vieren waar iemand geil van wordt? Ik vind het privé. Het is bizar dat we ons daar massaal op richten. Het is veel interessanter om te weten wat voor andere eigenschappen je hebt, maar daar geeft tegenwoordig niemand meer om. Je ziet sowieso een overdreven identificatie met de geaardheid, of met huidskleur, beroep, lichaamsomvang, politieke voorkeur, of wat dan ook. Maar wie je bent is zoveel meer dan dat! Pas als we dat leren, dan kunnen we de wereld en elkaar met een kritisch oog bekijken zonder dat we daar van instorten of de boel gaan afbreken.
De Westerse wereld is over het algemeen flink de weg kwijt. Van je 20ste tot je 35ste rondneuken om je boosheid of verdriet of je lusten te sussen, en dan daarna niemand meer kunnen vinden, dat is een beetje het verhaal van veel Westerse mensen. Veel mensen laten zich op deze manier misleiden. Wat dat betreft pakt de Christelijke en conservatieve jeugd het vaak toch op een andere manier aan. Daar wordt altijd zo neerbuigend over gedaan, maar ik vind het wat meer langetermijndenken wel slim, al heb ik bij de Christelijke jeugd vaak het idee dat ze de wereld helemaal niet durven ontdekken en juist erg van alles wat men ‘kwaad’ vindt, probeert weg te blijven, waardoor ze de kans missen om deze kant van zichzelf te integreren en door te werken! Je kunt je agressie ook leren gebruiken voor het goede, om jezelf te empoweren, en dat begrijpt men vaak niet.
Ieder mens heeft typische mannelijke en typische vrouwelijke eigenschappen, maar dat gaat dus om de binnenkant, en heeft niks te maken met het mixen van een typisch mannenuiterlijk met een typisch vrouwenuiterlijk. Dat willen de media je wel doen laten geloven met al die voorbeelden van androgynie, genderneutraalheid, genderfluidity, vrouwen met baarden enzovoort. Maar het wordt een regelrechte freakshow, waarin iedereen z’n eigen ‘unieke’ uiterlijke expressie vindt, maar zich qua karakter in niets van een ander onderscheidt, en eigenlijk niks toevoegt, vergeleken met de rest. Het wordt een grote diverse eenheidsworst, en heeft niks te maken met waar mensen eigenlijk voor zouden moeten staan: échte inhoud. En ook de trotsheid waarmee dat gepaard gaat. Als ik de Gay Pride weer zie op tv, dan vraag ik me toch af waar mensen precies trots op zijn, en waarom ze dat mij door de strot willen duwen. Puur compensatiegedrag. Als het dan toch iets is wat je niet zelf kiest (want dat zeggen ze altijd), waarom zou je er dan in hemelsnaam zo trots op zijn? Misplaatst is het. En platvloers. Waar het in ieder geval niet tegen helpt, is het geweld tegen homo’s. En het is natuurlijk wel belangrijk dat dat gestopt wordt, maar daar hebben homo’s zelf ook een rol in. Het als slachtoffers zeuren om acceptatie en liefde als iemand een grapje maakt, geeft niet echt een heel weerbare indruk. Er zitten gewoon veel mietjes bij. Het is voor iedereen (mannen en vrouwen) belangrijk om weerbaar te zijn, tegen kritiek te kunnen, en zelfs tegen afkeuring. Dat is vaak een heel proces. Het is het aangaan van de confrontatie met je angsten, het is de strijd aangaan met anderen, maar door confrontatie ook met jezelf. Alleen dan kun je jezelf blijven ontwikkelen.
Iedereen heeft vrouwelijke en mannelijke eigenschappen, maar dat gaat over de binnenkant, over je karakter. Het is normaal dat je fysieke expressie overeenkomt met de fysieke realiteit. Dat is binair. Een constante verwatering van deze fysieke realiteit is wat de bedoeling is van de kwade machten die op de mens inwerken. Het is het willen vernietigen van de schaduw, en het binaire ervan. Nee, fysieke realiteit moet binair blijven, is mijn mening. Daardoor kun je leerervaringen opdoen in de wereld. Daarbovenop kunnen we ons spiritueel ontwikkelen en non-duaal naar de wereld leren kijken, maar de basis is binair. Het willen vernietigen van het binaire, is een voorbeeld van de invloed van de Antichristus-entiteiten. In het volgende hoofdstuk vertel ik daar meer over.
