Wat ik al vanaf het begin van de aanvallen van de Antichristus-entiteiten deed, is door m’n gevoelens heen werken, iets wat ik natuurlijk in therapie geleerd had. Meestal ondersteunden deze entiteiten me heel goed, maar ze draaiden daarbij tegelijk de duimschroeven steeds verder aan, zodat ik minder agressief werd in hoe ik mezelf presenteerde en minder agressief in hoe ik over deze entiteiten schreef. Ik kroop niet meer in m’n schulp en zei nu openlijk tegen deze entiteiten wanneer ik iets vervelend vond of als ik wantrouwen naar ze had, maar dat deed ik nog op ruwe wijze. Hierdoor kreeg ik wederom het Satanische tegenover me, precies zoals ik kreeg toen al die overgenomen dames in mijn buurt mij afwezen, zoals je aan het einde van Deel 1 kunt lezen. Maar deze keer was het ‘Satan in Antichristus’, wat een verschil is met de gewone Satanische invloed van die dames die ik over me heen kreeg. Die moet je met liefde omarmen, maar ‘Satan in Antichristus’ moet je altijd blijven omarmen door artikelen te blijven posten of video’s te maken. Het duidelijkste voorbeeld was wel mijn behandelaar die aangifte wilde doen van smaad samen met de GGz, zoals je in het vorige hoofdstuk kunt lezen. Als de staat erbij betrokken wordt, dan is het altijd Satan’s invloed. In dit geval ‘Satan in Antichristus’, omdat het overgenomen mensen betreft, die de aanvallen doen. Daarop volgde een tijd dat ik zeer ontmoedigd was, en ik echt moeite moest doen om nog iets zinnigs te vertellen. Daarbij kwam dat ik op Facebook ineens spreuken en andere tekstjes begon te krijgen in mijn feed, en al die spreuken hadden betrekking op mij. Ik kwam er achter dat ik zelfs kon reageren op die spreuken, waarop ik vervolgens weer spreuken kreeg die van toepassing waren op die reactie die ik had gegeven. Er was dus een soort Artifical Intelligence-component aan Facebook, die rechtstreeks verbonden was met mijn geest, maar ook die van andere mensen. En dat geloof ik nog steeds. Hoe ze dat doen, dat weet ik niet precies, maar degene die geen verdringingsmechanismes overeind hebben staan, zullen het opmerken. Houd maar eens in de gaten wat er in het nieuws over gezegd wordt. Ik ben in het verleden al nieuwsberichten tegengekomen over zogenaamd psychotische mensen die er van overtuigd waren dat zij opdrachten kregen via sociale media. En afhankelijk van hoe je bent, kan ik me dat goed voorstellen. Zeggen dat het alleen maar in het hoofd van die mensen zit, is belachelijk. Nee, er is een soort interface tussen de geesten van de gebruikers van deze sociale media en deze sociale media. En de berichten die je krijgt zijn in die gevallen een reactie op je gedrag en dienen om je iets te leren.
Ik kreeg een tijdlang veel kritiek op deze manier op mijn werk. (Zie mijn artikelen Weersta de ontmoediging en Nog meer freaky berichten op Facebook). Ze willen dat je je fouten corrigeert en stelden voor dat ik helemaal opnieuw moest beginnen met mijn werk, waar ik wel van schrok. Deze samenvatting in drie delen met de belangrijke informatie uit mijn artikelen is een poging om verantwoordelijkheid te nemen voor mijn fouten. In mijn artikelen zul je echter nog alles ongefilterd kunnen lezen, zoals ik het op die betreffende momenten op heb geschreven. Het geeft niet altijd een fraai beeld van mijn toestand en hoe ik met dingen omging, maar ik vind het toch belangrijk dat dat online blijft staan. Bovendien bevat het ook goede informatie.
Toen ik de meeste kritiek wel over me heen had gehad, gebeurde er nog meer. Ik kreeg mijn overgenomen buurvrouw weer aan de deur, en terwijl we aan het praten waren, voelde ik van binnen dat er een aanval op mij werd gedaan. (Zie mijn artikel Ik ben geen speelbal! voor meer details). Er was niks in de buitenwereld dat hier aanleiding toe gaf, behalve dan dat ik met de overgenomen buurvrouw stond te praten, maar toch voelde ik ineens m’n hart als een gek tekeer gaan, en leek het alsof ik dreigde de controle te verliezen. Dit was alleen maar meer bewijs voor dat deze entiteiten een onzichtbare verbinding met mensen hadden en dat zij zonder je aan te raken aanvallen op je konden doen, iets wat ik in mijn artikel Inloggen op Jesse Musson al had uitgesproken. Alle mensen op internet die het dus voordeden alsof deze entiteiten fysieke aanvallen op je doen, hadden het zeer waarschijnlijk mis. Dit was helemaal niet nodig. Ze konden je gewoon aanvallen zonder je aan te raken. Op dat moment kreeg ik na maanden niks van iemand gehoord te hebben met wie ik eerder contact had gehad, een mailtje waarin zij stelde dat het nu “Do or die” was. (Zie mijn artikel En plotseling neemt de druk toe…). In plaats van het te confronteren, nam ik dit indirecte dreigement heel serieus, en stortte ik me op het schrijven van artikelen en het maken van audiotracks. Ieder moment dat ik met andere dingen bezig was, kreeg ik een heel raar gevoel. M’n hart ging dan sneller kloppen. Alsof de buurvrouw weer aan de deur stond en een aanval op me deed. Heel vreemd. Toen ik uiteindelijk gesloopt was na een week hard werken, jankte ik alles uit. En toen stopten de aanvallen weer. Het was duidelijk dat wederom mijn leven bedreigd werd, en dat als ik niets had gedaan, deze aanvallen verder doorgevoerd waren zodat ik overgenomen werd, maar gelukkig schreef ik alles van me af, en dat beschermde me.
